Bu sabah karşılaştığım iki olay beni kara kara düşündürdü.
Sabahleyin sitemizde bulunan markete yaklaşırken, 8-9 yaşlarında bir öğrencinin babasına dönerek, “Baba paran var mı?” diye sorduğunu duydum.
Babası, ‘Var’ dedi.
Bunun üzerine öğrenci babasından marketten bir şey almasını istedi. (Ne istediğini tam duyamadım)
Babası;
-‘Market açılmamış’ dedi.
Market’in giriş kapısının yan tarafındaydık ve market açılmıştı oysa.
*
Ben markette ekmek reyonuna yönelmişken; 13-14 yaşlarında mavi önlüklü coloz bir kız çocuğu ekmek reyonunun yanındaki simitlerden bir tane aldı, parasını ödeyip, simiti çantasına koyup hızla çıktı. Belli ki öğrenci servisine yetişmek istiyordu.
*
Bu iki olay sabahtan beri beynimi kurcalayıp duruyor.
-8-9 yaşlarındaki çocuk ‘Baba paran var mı?” diye soruyor. ‘Baba bana şunu alalım’ demiyor. Demek ki babasının parasının olmayacağına daha önceden şahit olmuş. Eğer para yoksa istediğini almasını söylemeyecek. Bilmiyorum. Siz ne düşünüyorsunuz.
-13-14 yaşlarındaki kız öğrenci bir simit alıp çantasına koyarak okula gidiyor. Nedir bu simit? Kahvaltı mı? Okulda acıkınca karnını doyuracağı yiyeceği mi?
*
Aklıma Beylikdüzü Belediye Başkanı Mehmet Murat Çalık’ın ilçesinde başlattığı ‘Beslenme çantası’ uygulaması geldi. Çalık, ilçede ihtiyaç sahibi çok sayıda öğrencinin okuldaki beslenme ihtiyacını karşılıyor. Onlara okulda yiyecekleri kumanyalarını verdirtiyor.
Bu uygulamayı CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’na da sunmuştu Başkan Çalık. Ve Kılıçdaroğlu, bu uygulamayı Türkiye çapında yaygınlaştıracaklarını söylemişti.
Bunlar geldi aklıma.
Hakikaten ülke nasıl bir ekonomik ortamdan geçiyor. Dar gelirliler, kira da oturanlar, emekliler, asgari ücretle çalışanlar.. Çocuklarını okula nasıl gönderiyorlar? O çocuklar nasıl besleniyorlar. Okullarda neler yiyebiliyorlar?
Beslenemeyen çocuklar, nasıl sorunlarla karşılaşıyorlar? Siz öğrenciyken hiç beslenme sorunu yaşadınız mı? Ya da böyle sorun yaşayan arkadaşınız oldu mu?
Beylikdüzü, ülkemizin, İstanbul’un en gelişmiş ilçelerinden biri. Orada bile beslenme çantası ihtiyacı olan yüzlerce çocuk. Ya varoşlar. Ya Anadolum. Trakyam. Ne bileyim ya işsiz babaların çocukları. Ve çocuklarına istediğini alamayan babalar. Bir simitle çocuğunu okula yollayan aileler..
Canım ülkem.
Ne desem ki!...
İyi akşamlar dostlar.