Bu dünyada hep iki türlü insan vardır; bir şeyler yapanlar ve "Ben de yaparım ne var onda" diye atıp tutanlar. Yap da, önce becerebildiklerini yap. Taklit olsun diye değil... "Oyuncular."
Bu dünyada hep iki gözlü insan vardır; aç gözlüler ve tok gözlüler.
Birini ölsen de doyuramazsın. "Sanki mezarına holding kuracak!" dersin. "Mezar satıcılar."
Bu dünyada hep iki yüzlü insan vardır; suratına gülenler ve arkanı döndüğünde laf edenler...Cesaretin varsa yüz yüze gülerken söyle. "Korkaklar."
Bu dünyada hep iki düzeyli insan vardır; beride olanlar ve geride kalanlar. Ama herkes genelde en önde başı çeker. Nedense?. "Saşkın ördekler."
*
İnsanların samimiyetsizliği öyle acı öyle derin ki. İşin kötü tarafı çoğunun bunu normal bir hayat gibi yaşıyor olması.
Ne yazık ki!
Bir de bunları yapanlar tam içimizdekiler değil midir?
Yanı başımızdaki; eşin, dostun, arkadaşın, yoldaşındır.
*
Düşünün; bir insan başkasının yaptığını taklit etmeden, ruhunun açlığını gidermeden, yüzüne konuşmaya cesaret etmeden, hangi düzeyde olduğunu bilmeden ne kadar samimi olabilir ki?
Tamam hepsini yapamazsın anladık da, bari biraz çaba harca. Az samimiyet!
Konfüçyüs "Ya bir yol bul, ya bir yol aç, ya da yoldan çekil"
Mevlana "Ya göründüğün gibi ol, ya olduğun gibi görün" demişken;
Bu denli basitken hayat, ne denli zorlaştırdığımızın farkında mıyız?
*
Herkes herkesi taklit ediyor.
Herkes her şeyi çok biliyor.
Herkes her şeyi çok konuşuyor.
Herkes herkesi çok harcıyor.
Herkes herkes!
Herkes her şey!
Ama aslında herkes hiçbir şey!
*
Sakin ol!
Ve de,
Kendin ol!
Kim olduğunu, ne dediğini, ne yaptığını biliyorsan gel!
Farkındaysan gel!
Yoksa öteye...
Yoksa da,
Çok daha öteye..
Haydi şimdi rengarenk bir bayram ola...