Bizler hepimiz ; hiç bir ayırım yamaksızın bu güzel vatanın vatandaşlarıyız.Din , dil , ırk , mezhep ayırımı asla yapmadan vatandaşız daha da ötesi kardeşiz.
Ülkemizi sevmek bunu gerektirir.Et ile tırnakçasına biriz beraberiz.Huzura ihtiyacımız var.Birliğe beraberliğe kardeşliğe fazlasıyla ihtiyacımız var. Hiç bir zaman kutuplaşmak yahut ötekileşmek ve ayırımcılığa her ne pahasına olursa olsun sınıflara ayrılmadan barış ve kardeşlik içinde yaşamalıyız.Ülkeyi sevmek bunu gerektirir.
Cumhuriyet tarihinde çok sarp ve sancılı dönemler de oldu.Kaybeden tüm vatandaşlarımız ile ülkemiz oldu. Bu badireler artık tarihte kalmalı.İhtilaller , darbeler , cunta dönemleri v.s bizler artık önümüze bakmalıyız. Ülkemiz ve ülkemiz güzide insanları için yeni ufuklara ,güzel baharlara doğru yol kat etmeliyiz.
Uygarlık yarışında diğer Dünya ülkeleriyle pozitif anlamda yarışmalıyız her anlamda her konuda. İçinde bulunduğumuz bu coğrafya zaaf götürmez. Çok güçlü olmalıyız bu uğurda kaybedecek yıllarımız yok. Hatta hatta saniyelerimiz bile zamanın akışında ve zamanın ruhunda kaybedilmemeli.
Ülkeyi sevmek demek : Bu ülkeyi hak ettiği standartlara , ileri seviyelere taşımak için var gücümüzle çalışmalıyız. Eğitimde , yeni ve gerçekçi reformlarda , bilimsel çalışmalarda özellikle de eğitimde , Hak hukuk ve adalette , olmazsa olmazımızlarda özellikle de ekonomi ve kalkınma hamlelerinde.
Geçen zamanın , kaybedilen yılların telafisi, geri dönüşü yok. Kum saati var gücüyle çalışıyor. Bizden öncekiler yani atalarımız bizlere cennet gibi bir vatan bıraktılar.Onlara minnettarız.Peki biz gelecek nesillerimize daha da güzel yarınlar mavi ufuklar bırakmakla yükümlü değilmiyiz? Olmamalımıyız?
Yine cumhuriyet tarihinde yakın geçmiş yıllarda o dönemlerin siyasi figüranları , satılık-kiralıkları bu ülkeye ağır bedeller ödettiler.Yaşları 50-60 olanlar çok iyi bilirler bu ağır bedelleri. Zamanın siyasileri ülkeyi kutuplaştırıp siyasi emelleri uğruna , iktidar olabilme hırslarına binlerce gencimizi kardeş kavgalarında kaybettik.Bu acı bu dram bizlere yeterince ders olmadı mı?
Bu ülkeyi sevmek teroide kalmamalı.Her teorinin pratiğe dönüşmüş pozitif ve başarılı sonuçlarıyla övünülür ancak diye düşünüyorum. İçinde bulunduğumuz bu dijital , bu milenyum çağında yapmamız gereken çok şey var. Alınacak çok yol var. Gerek bireysel gerekse kitleler olarak.Yani Dünya normlarını , standartlarını yakalayıp hatta üstüne bile çıkabilmeyi başarmalıyız. Ülkeyi sevmek bunu gerektirir.Süper egonun zirva olmuş ben ‘’ Ben ‘’ liğiyle biz yolda kalır hak ettiğimiz seviyelere ve zirvelere ulaşamayız.
Ben , bencilliğinden derhal uzaklaşıp biz olabilmeliyiz. Kardeş olarak, bu ülkenin saygın ve değerli vatandaşları olarak tek yürek tek beden olmuşcasına . Bizler her tür badireleri en az zararla aşıp güzel yarınlara erişebilmeyi başarabilirsek ülkemizi sevmişiz demektir.
Gerisi hayal , serap , yalan ve telafisi çok zor olabilecek zaman kaybı demek.
Bu sınavları başarıyla vermiş ve zirveye ulaşmış nice ülkeler var Dünyada neden biz de olmayalım neden ?
Kalın sağlık ve mutluluklarla değerli okur ve güzel ülkemizin güzel insanları.
