Gazetecilik mesleğine adım atalı tam otuz yıl olmuş oluyor. Bir de bunun üzerine; Hafta sonu İYGAD (İstanbul Yerel Gazeteciler Derneği) tarafından bu yıl ilk kez düzenlenen ‘Zirvedekiler’ adlı yarışmada bizleri de ‘Yaşam Boyu Onur Ödülü’ne’ layık bulunca artık otuzuncu yıl şerefine bir yazı yazmak bu “Zat-ı şahaneye’ görev haline gelmiş bulunuyor.
Ödül töreninde yaptığım konuşmaya ‘Otuz koca yıl. Ne söylesem bir şeyler eksik kalır. En iyisi mi hiç konuşmayalım da hiçbir eksik kalmasın mı?’ diye başlamış ve ardından ‘Bir şeye verdiğiniz kıymet onun için nelerden vazgeçtiğinizle de orantılıdır’ diyerek devam etmiştim.. Gerçekten te öyle. Nerden başlasam neyi anlatsam.. Mutlaka çok şey eksik kalacak.
1984 yılıydı. DHMİ Atatürk Hava Limanında dört yıllık memurdum. O sırada yüksek lisans sınavları açılmış . Girdik kazandık. O gazla bastık istifayı. Gazeteci olacaktık. Yüksek lisansa başladım. Bir yandan da iş bakıyorum arada bir ama. Nere başvursam hikaye…
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
1986 yılının sonbaharıydı ve Ekim ayıydı. Simavi yeni bir gazete çıkarmaya başlamıştı. Adı Hürgün. Başında Cumhuriyet’in eski Genel Yayın Yönetmeni benim de İletişim Fakültesi’nden hocam olan Rahmetli Oktay Kurtböke vardı. Gazeteci olmak üzere memurluktan istifa edeli bayağı zaman olmuştu. Hoca ile görüştüm ve işe başladım. Kısmet bu ya bir ay sürdü gazetenin ömrü Kasım’da kapatıldı. Ne yapsam ne etsem diye düşünürken Sabah Gurubu Yeni Asır’ı İstanbul’da çıkarmaya başlamıştı. Tevfik Yener vardı başında. Gittim ve orda başladık. Şefim Yazgülü Aldoğan.. Kara bahtım, kör talihim. Bir ay sonra o da kapatılmaz mı.. Ben yine işsiz.!
Biraz iş aradım. Baktım olmuyor. Ver elini askerlik.
Hakkari .. Dağlarda komutanlık. Saçlara düşen ilk aklar…
88’de geldim.
En iyisi mi ben hayat garantisi olan bir iş bulup ta işime gücüme bakayım. Garanti Bankası sınavlarına girdim. Bir iki.. Mülakattayım. Genel Müdür Yardımcısı Saide Cop kulakların çınlasın.
-‘Erhan bey. Siz sınavları başardınız. Biz sizin ile de çalışmak isteriz. Yalnız bir sorun var. Sizin okuldan gelen arkadaşlar bizim sektörde fazla sebat etmiyorlar. Siz çalışmaya niyetli misiniz ?”
Bu samimi soru karşısında Askerlik öncesi iş bulabilmek için çektiğim çileli günler geçti gözümün önünden.
-Evet Saide hanım çalışacağım. Bu yaştan sonra artık maceraya niyetim yok.
İkna etmiştim.
Birkaç ay kambiyo –Dış ticaret kursu. Maaşını da al . İkramiyeni de al.
“Sonra sizler birer ay birkaç şube dolaşın neler oluyor görün. Sonra esas yerinize alacağız.” dediler.
Avcılar’da oturuyorum diye ilk Avcılar’dan başlattılar. Şube müdürü de hatırladığım kadarıyla rahmetli Mevlüt Aslanoğlu.
-On on beş gün sonra gazetelerde ilan. Doktora sınavları.
-Bilim sınavı .. Kazandık. Yabancı dil sınavı.. Kazandık. On kişi kazanıyor topu topu.
Hay kazanmaz olaydık!
Sabaha kadar uyuyamıyorum.
-Erhan oğlum bak gazetecilik bir yana üniversitede hocalık yolun, bilim adamlığı yolun bile açıldı. Şu ülkede kaç tane İletişim doktoru var. Bankacılıkta da iyi başladın önün açık ama.. İletişim de doktora.. İyi de ne alaka bankacılık.?
Bir yandan Saide Cop’un sözleri kulaklarımda çınlıyor
-Erhan sen bizimle çalışmaya niyetli misin?
İki üç gün karabasan gibi geçti.
Ceketi alıp terk ettim Bankayı.
Başladım doktoraya ama yine işsizdim.
Öğrencilik yıllarından arkadaşımdı Mahmut Övür. Nokta popüler dergi idi. Mahmut Övür de orda bayağı isim yapmıştı. O aldırdı beni Nokta’ya.
O ay içinde de . Siz sormayın ben söylemeyeyim rahmetli babamın bulduğu bir torpil ki ne torpil .. Ertesi gün TRT İstanbul Televizyonu’ndayım.
Tam üç yıl orda kaldıktan sonra BRT Haber Merkezi’ne geçtim. Ah benim belalı başım. Orası da üç ay sonra kapanmaz mı?
Senin gibi kaderin de, okulunun da.! Bu ülkede artık hiçbir şeye güvenim-inancım kalmamıştı. Hepsini her şeyi bıraktım… Artık iş te aramıyorum. Arada ne iş bulsam yapıyorum derler ya öyle. Bir iki yıl gitti yani.
Sonra bir tesadüf duvar ilanıyla karşılaşıp –‘Acep burda ne oluyor ki’ diye başvurduğum yerde Ali Tarakçı çıktı karşıma Yerel basın ile tanıştım. 1996 yılının Ekim ya da Kasım ayı idi. Yerel basınla tanışmamın da üzerinden 20 yıl geçmiş bulunuyor. Sonrasını bölgemiz biliyor değil mi.. Ne iyi ki bölgede çalıştığım süreç içinde hiçbir kurum kapanmadı. Ama yine de benim ayrılmalarım sonucu birkaç kez işsiz kaldığım oldu. Ve hep iş teklifi aldım.
Bir deli sevdalı
Gürbüz Çapan. Sağ olsunlar başkanlık yaptığı yıllarda ne zaman işsiz kaldığımı öğrense hep yardımcı olmaya çalıştı. Yine bir gün işsizdim.
- ‘Gel çalışalım’ dedi.
-Ya başkan sen bunu daha öncede demiştin ama ben kendimi de biliyorum sizi de.. İyi kötü geçinip gidiyoruz. Geleceğim kavga edeceğiz’ dedim.
-‘Ya gel biraz da kavga edelim’ demez mi.
Gittim. Kavga etmedik ama on beş gün sonra ayrılıp gittim.
Bir kış günü lapa lapa kar yağıyor. Soğuk mu soğuk. Eller cepte , para yok yürüyorum Büyükçekmece’de. İşsizim ve bir iş görüşmesine gidiyorum. Çaldı cep telefonum. Beylikdüzü Belediye Başkanı Vehbi Orakçı
-Erhan bey nasılsınız . Ne var ne yok.
-İyiyim başkan sağ olun.
-Nerdesin? Bir çayını içmeye gelmek istiyorum.
-Bir yerde değilim sokakta yürüyorum.
-Niye çalışmıyor musun?
-Hayır çalışmıyorum.
-Ya bir uğra görüşelim. Birlikte bir şeyler yapabiliriz belki.
-Başkan çok teşekkürler. Ben bir iş görüşmesine gidiyorum ve muhtemelen olacak zaten.
1999 yılı seçimleri sonrasıydı. Sağ olsun Başkan Hasan Akgün de benzer teklifi yaptı. O’na da teşekkür etmiştim.
Anlayacağınız ta Ortaokul yıllarında karar verdiğim ‘Gazetecilik ‘ mesleğinde işte böyle bir yolculuk yaptık ve yapmaya devam ediyoruz. Che’nin dediği gibi ‘Belki her şey yolunda gitmedi ama ben de yolumdan asla vazgeçmedim. “
“Marifet iltifada tabidir”, “Güzellik her yerde hoş karşılanan bir misafirdir’ diye iki söz var. Hak ettik mi etmedik mi bilmem ama, aldığımız ‘Yaşam Boyu Onur Ödülü” 30. Yılını devirdiğimiz meslek hayatımızda zamanlaması açısından da yaşamımızda anlamlı bir ‘İltifat ve güzellik’ oldu. Haberimiz bile olmadan bizi bu ödül için önerenlere ve layık görenlere; alkışlarıyla, mesajlarıyla, sözleriyle ve yürekten gözlerine yansımış gülücükleriyle bu ödülü onaylayanlara yürekten sevgiler, saygılar..
